شیمی درمانی برای سرطان سینه، داروهایی را برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلولهای سرطان سینه، به کار می‌برد. معمولا این داروها به طور مستقیم به داخل رگ، از طریق یک سوزن یا به شکل یک قرص، رسانده می‌شوند.
شیمی درمانی برای سرطان سینه متناوبا به اضافه‌ی سایر درمان‌ها از جمله جراحی، پرتو درمانی یا هورمون درمانی، استفاده می‌شود. دریافت شیمی درمانی برای سرطان سینه میتواند شانس معالجه را افزایش دهد، ریسک برگشت سرطان را کاهش دهد، علائمی از سرطان را کم کند یا به افراد کمک کند تا بیشتر و با کیفیت بهتری زندگی کنند.
در صورتی که سرطان، دوباره رخ دهد یا انتشار یابد، شیمی درمانی میتواند سرطان سینه را کنترل کند تا کمک کند شما مدت بیشتری زنده بمانید یا میتواند علائمی را که سرطان موجب آنها می‌شود را، کم کند.
شیمی درمانی برای سرطان سینه نیز ریسک عوارض جانبی را به بار می‌آورد - که بعضی از آنها موقتی و خفیف میباشند، بعضی دیگر جدیتر یا پایدارتر هستند. پزشک شما میتواند کمک کند که شما در مورد اینکه آیا شیمی درمانی، انتخاب خوبی برای سرطان سینه‌ی شما، است یا نه، تصمیم‌گیری کنید.
برای سفارش اینترنتی داروی کمیاب شیمی درمانی از معتبرترین داروخانه‌های تهران اینجا را کلیک کنید
شیمی درمانی برای سرطان سینه میتواند در شرایط زیر انجام پذیرد:
بعد از اینکه برای برداشتن تومور از یک سینه، جراحی سرطان سینه بر روی شما انجام شد، ممکن است پزشک شما شیمی درمانی را برای از بین بردن سلولهای سرطانی یافت نشده، توصیه کند تا ریسک برگشت دوباره‌ی سرطان شما را کاهش دهد. این عمل با عنوان شیمی درمانی آدجوانت شناخته می‌شود.
اگر شما دارای ریسک بالای برگشت دوباره یا انتشار سرطان به سایر قسمتهای بدنتان باشید، ممکن است پزشک شما شیمی درمانی آدجوانت را توصیه کند (گسترش بیماری به نقاط دیگر بدن)، حتی اگر بعد از جراحی، هیچ نشانه‌ای از سرطان وجود نداشته باشد. اگر سلولهای سرطانی در غدد لنفاوی نزدیک به سینه‌ی شما همراه با تومور، یافت شوند، ممکن است شما در ریسک بالاتری از هجوم بیماری باشید.
در زمان توضیح در مورد شیمی درمانی آجوانت، از پزشک خود راجع به اینکه شیمی درمانی چه مقدار شانس برگشت دوباره‌ی سرطان را کاهش میدهد، سؤال کنید. می‌توانید با هم، این کاهش ریسک، در مقابل عوارض جانبی شیمی درمانی را ارزیابی کنید. همچنین، با پزشک خود در مورد سایر گزینه‌ها، از جمله درمان مسدود کردن هورمون، که ممکن است در شرایطی که شما دارید، مؤثر باشد، صحبت کنید.
گاهی شیمی درمانی قبل از جراحی پیشنهاد می‌شود (درمان نئوآجوانت)، تا تومورهای بزرگتر را جمع کند. این عمل ممکن است:
درمان نئوآدجوانت، غالبا برای موارد زیر استفاده می‌شود:
داروهای پیشگیری کننده (که با عنوان پیشگیری به واسطه‌ی دارو شناخته می‌شوند)، ریسک سرطان سینه را در زنانی با ریسک بالای این بیماری، کاهش میدهد. آنها معمولا شامل داروهای مسدود کننده‌ی استروژن میباشند، مثل تعدیل‌کننده‌ی گیرنده‌ی استروژن انتخابی و بازدارنده‌های آروماتاز. این داروها ریسک عوارض جانبی را به بار دارند، بنابراین پزشکان این داروها را برای زنانی که دارای ریسک بالای سرطان سینه میباشند، تجویز می‌کنند. با پزشک خود در مورد مزایا و ریسک‌های (این داروها) صحبت کنید.
در صورتی که سرطان سینه به سایر قسمتهای بدن شما انتشار یافته است و درمان انتخابی، جراحی نمی‌باشد، شیمی درمانی میتواند به عنوان درمان اولیه استفاده شود. این درمان ممکن است در ترکیب با هدف درمانی، مورد استفاده قرار گیرد.
هدف اصلی شیمی درمانی برای سرطان پیشرفته‌ی سینه، به طور کلی بهبود کیفیت و طول عمر بیمار می‌باشد نسبت به اینکه بیماری را درمان کند.
داروهای شیمی درمانی به سراسر بدن رهسپار می‌شوند. عوارض جانبی به داروهایی که شما دریافت می‌کنید و واکنش شما به آنها، بستگی دارد. ممکن است عوارض جانبی در مدت دوره‌ی درمان بدتر شوند. بیشتر عوارض جانبی موقت میباشند و با اتمام درمان، مرتفع می‌شوند. در بعضی موارد، شیمی درمانی میتواند عوارض طولانی مدت یا پایداری داشته باشد.
در فرآیند هدف‌گیری سلولهای سرطانی با رشد سریع، داروهای شیمی درمانی می‌توانند به دیگر سلولهای سالم در حال رشد سریع نیز آسیب بزنند، از جمله سلولهای موجود در فولیکل‌های مو، مغز استخوان و عصب گوارشی.
داروهای شیمی درمانی زیادی می‌توانند بر انتهای عصب‌های دست و پاهای شما، تأثیر بگذارند، که موجب کرختی، درد، سوزش یا خارش، حساسیت نسبت به گرما یا سرما، یا ضعف در انتهای اندام بدن شما، می‌شوند. این عوارض جانبی که غالبا بعد از درمان، رفع می‌شوند، یا در یک سال پس از تکمیل شیمی درمانی، پایان می‌یابند. در بعضی موارد، ممکن است آنها بلند مدت باشند.
« مغز شیمیایی »، «ابهام شیمیایی » و « حافظه شیمیایی » اصلاحاتی هستند که برای توصیف حافظه‌ی مباحثه‌ای و کوتاه مدت کم تفهیم شده و مشکلات تمرکز استفاده می‌شوند که ممکن است بعد از شیمی درمانی رخ دهند. در بیشتر موارد، این مشکلات در یک سال تکمیل شیمی درمانی، برطرف می‌شوند.
عوارض جانبی کوتاه مدت متداول، شامل:
پزشک شما میتواند داروهایی را برای کمک به کاهش تهوع و استفراغ که به خاطر شیمی درمانی به وجود می‌آیند، تجویز کند. شما می‌توانید با پزشک خود یا پرستار شیمی درمانی در مورد اقداماتی که برای به حداقل رساندن عوارض جانبی به کار می‌گیرید، صحبت کنید.
اگر شیمی درمانی به سلولهای خون در حال مبارزه با عفونت شما، آسیبی بزند، ممکن است پزشک شما دوزهای دارویی شما را مطابقت دهد یا داروهایی را اضافه کند که به مغز استخوان شما کمک می‌کند تا سریعتر بهبود یابد.
داروهای شیمی درمانی معین برای سرطان سینه میتواند موجب عوارض جانبی بلند مدت شود که شامل موارد زیر می‌شوند:
نازایی. عارضه‌ی جانبی امکانپذیری که ممکن است برطرف شود، نازایی است. بعضی از داروهای ضد سرطان به تخمدان‌ها آسیب میزنند. این موضوع ممکن است موجب علائم یائسگی شوند، از جمله گُرگرفتگی‌ها و خشکی واژن. دوره‌های مربوط به قاعدگی ممکن است نامنظم یا متوقف شوند (فقدان قاعدگی). اگر تخمک‌گذاری قطع شود، بارداری غیرممکن می‌شود.
بسته به سن شما، شیمی درمانی ممکن است سبب یائسگی همیشگی پیش از موعد، شود. با پزشک خود در مورد ریسک قاعدگی همیشگی و عواقب آن، گفتگو کنید.
اگر به قاعده شدن ادامه دادید، هنوز قادر به باردارشدن هستید، حتی در طی درمان. اما چون عوارض شیمی درمانی برای جنین، خطرناک میباشند، با پزشک خود راجع به گزینه‌های کنترل زاد و ولد قبل از شروع درمان، صحبت کنید.
احساساتی مانند ترس، غم و انزوا می‌توانند در طی درمان و نیز بعد از درمان، با عوارض جانبی فیزیکی شیمی درمانی، ترکیب شوند. در طول مدت شیمی درمانی شما مرتبا با متخصصین غدد پرستاران در تماس و مورد پشتیبانی می‌باشید. همه‌ی کسانی که در این عمل درگیر می‌شوند، در حال انجام کاری در قبال هدفی یکسان، میباشند که آن هدف، تکمیل درمان با بهترین نتیجه‌ی ممکن می‌باشد. ممکن است زمانی که درمان به اتمام می‌رسد، اینطور احساس کنید که تنها هستید، و اینکه درمان به شما کمکی نمی‌کند تا به زندگی معمول خود برگردید یا با ترس‌های برگشت دوباره‌ی سرطان سینه، مقابله کنید.
در نظر بگیرید تا با یک متخصص سلامت روانی که با افرادی کار می‌کند که بیماری سرطان دارند، صحبت کنید. این کار نیز کمک می‌کند تا با کسی که در همان شرایط شما بوده است، صحبت کنید. از طریق خط تلفن ویژه‌ی کسی که از سرطان جان به در برده است، گروه پشتیبانی یا یک انجمن آنلاین، با دیگران ارتباط برقرار کنید.
شیمی درمانی برای سرطان سینه در مورد همه‌ی افراد، مؤثر واقع نمی‌شود. پزشک شما شماری از عواملی که تعیین کننده‌ی این هستند که چه نوع شیمی درمانی برای شما مفید است، را توضیح میدهد. در صورتی که شما ریسک بالاتری از بازگشت یا هجوم بیماری را داشته باشید، به احتمال زیاد، شیمی درمانی مفیدتر خواهد بود. در بعضی موارد، ویژگی‌های سرطان سینه، خود ممکن است به مزایای بیشتری از درمان‌هایی با درد کمتر، اشاره کند، از جمله درمان غدد درونریز (هورمون درمانی) با داروهای بازدارنده‌ی استروژن.
در مورد اهداف درمان و تمایالات خود، با پزشک‌تان گفتگو کنید. عواملی که معمولا توضیح داده می‌شوند شامل موارد زیر میباشند:
به دلیل اینکه شیمی درمانی میتواند بر سلولهای سالم در حال رشد سریع، تأثیر بگذارد، مثل گلبولهای سفید خون، پلاکت‌های خون و گلبولهای قرمز خون، قبل از شروع درمان، هر چقدر امکان دارد به سلامت بیشتر کمک کنید تا عوارض جانبی درمان نیز به حداقل برسند.
ممکن است پزشک شما توصیه کند که اقدامات زیر را برای بهبود بخشی به سلامت کلی بدن خود انجام دهید:
از پزشک خود در مورد اینکه باید انتظار چه عوارض جانبی‌ای را در طول و بعد از شیمی درمانی، داشته باشید، سؤال کنید. برای نمونه، اگر درمان شیمی درمانی موجب نازایی می‌شود، شاید بخواهید اسپرم یا تخمکهای بارورشده (جنین) یا تخمهایی برای استفاده در آینده، را ذخیره و نگهداری کنید. اگر شیمی درمانی موجب ریزش موی شما شود، یک کلاه‌گیس یا پوشش سر یا درمان خنک‌سازی پوست سر را در نظر بگیرید.
بیشتر درمانهای شیمی درمانی در کلینیک سرپایی ارائه می‌شوند. بیشتر افراد می‌توانند به کارشان ادامه دهند و فعالیتهای معمول خود را در مدت شیمی درمانی، انجام دهند. پزشک شما میتواند در مورد اینکه شیمی درمانی چقدر بر فعالیتهای روزمره‌ی شما تأثیر می‌گذارد، نظر خود را ارئه دهد، اما پیش‌بینی اینکه شما دقیقا چه احساسی خواهید داشت، مشکل می‌باشد.
با سؤال در مورد زمان دور بودن از کار یا داشتن کمک دست در کارهای خانه برای چند روز اول بعد از درمان، آمادگی پیدا کنید. در صورتی که در طی درمان شیمی درمانی، در بیمارستان خواهید بود، مدت زمان مرخصی خود را زمانبندی کنید، و کسی را بیابید تا مراقب کارهای معمول خانه‌ی شما باشد.
مطمئن شوید که پزشک شما از هر نوع دارو یا فرآوردهای که در حال استفاده از آن هستید، آگاهی دارد، که شامل هر نوع فرآورده‌ی گیاهی، ویتامین‌ها یا داروهای خارج از بورس فروخته شده، می‌باشد. این موارد ممکن است روی روشی که داروهای شیمی درمانی کار می‌کنند، اثر بگذارد. پزشک شما ممکن است به تناوب داروهایی را به شما پیشنهاد کند یا اینکه توصیه کند آن داروها یا فرآورده‌ها را برای دوره‌ی قبل یا بعد از جلسه‌ی شیمی درمانی، استفاده نکنید.
پزشک یا پرستار به شما چیزهایی را که می‌توانید و نمی‌توانید بخورید یا بنوشید، در روز جلسه‌ی شیمی درمانی‌تان، اطلاع می‌دهند. بردن یکی از اعضای خانواده یا یک دوست همراه خودتان به جلسه‌ی درمان، برای حمایت و دلگرمی، میتواند کمک کند.
شیمی درمانی برای سرطان سینه، به صورت چرخشی، ارائه می‌شود. چرخه‌ی شیمی درمانی میتواند از یک بار در هفته تا یک بار در هر سه هفته، متغیر باشد. متعاقب هر جلسه‌ی درمان، یک دوره‌ی بازیابی، وجود دارد.
به طور نمونه، اگر سرطان شما، در مرحله‌ی اولیه باشد، درمان های شیمی درمانی را برای سه تا شش ماه انجام خواهید داد، اما پزشک شما زمانبندی را به اقتضاء وضعیت شما، تطابق خواهد داد. در صورتی که سرطان سینه‌ی شما پیشرفت کرده است، ممکن است درمان تا شش ماه ادامه یابد. اگر مبتلا به سرطان سینه‌ای می‌باشید که در مرحله‌ی اولیه می‌باشد، و نیز برنامه‌ی پرتودرمانی برای شما انجام می‌گیرد، معمولا شیمی درمانی به دنبال آن می‌باشد.
مجموعه‌ای از داروهای شیمی درمانی قابل دسترس، وجود دارند. به دلیل اینکه هر شخصی، متفاوت از بقیه است، پزشکان، انواع و دوزهای معینی از داروها را سازماندهی می‌کنند (دسته‌های دارویی) -که غالبا ترکیبی از دو یا سه داروی شیمی درمانی میباشند- نسبت به نوع سرطان سینه و سابقه‌ی پزشکی شخص بیمار.
بیشتر جلسات شیمی درمانی سرطان پستان در بخش سرپایی بیمارستان یا کلینیک انجام می‌شود.
داروهای شیمی درمانی می‌توانند به روش‌های گوناگونی ارائه شوند، که شامل قرص‌هایی که در خانه مصرف می‌شوند، می‌باشد. بیشتر اوقات، این داروها به داخل رگ، تزریق می‌شوند (IV). این کار از طریق روش‌های زیر انجام می‌شود:
همه‌ی جلسات شیمی درمانی شبیه به هم نیستند، اما شاید یک جلسه این دستورالعمل را دنبال کند:
به دنبال جلسه‌ی شیمی درمانی، شما می‌توانید:
بعضی افراد بعد از جلسه‌ی شیمی درمانی، احساس خوبی دارند و می‌توانند به برنامه‌ها و فعالیتهای خود برگردند. بعضی دیگر عوارض جانبی را سریعتر حس می‌کنند. شاید بخواهید برنامه‌ریزی کنید تا کس دیگری شما را بعد از پایان کار، با ماشین به خانه برساند، حداقل برای چند جلسه‌ی اول، تا متوجه چگونگی احساس خود شوید.
بعد از چند جلسه، می‌توانید دقیق‌تر پیش‌بینی کنید که چه زمانی احساس خوبی خواهید داشت و چه زمانی می‌توانید از فعالیتهای خود دست بکشید.
علامت‌گذاری روی تقویم و نگهداری یک دفتر یاداشت روزانه، میتواند به شما کمک کند تا پاسخ کلی خودتان را نسبت به جلسات شیمی درمانی بیابید و بر اساس آن، کارها را برنامه‌ریزی کنید.
پیروی با دقت از برنامه‌ی درمانی، بهترین راه برای برخورداری از بیشترین مزیت شیمی درمانی، می‌باشد. اگر عوارض جانبی خیلی اذیت‌کننده شوند، در مورد آنها با پزشک خود گفتگو کنید. شاید او بتواند دوز یا نوع داروی شیمی درمانی را که شما دریافت می‌کنید، مطابقت دهد یا داروهای دیگری را برای کمک به رفع بعضی علائم مثل تهوع، تجویز کند. اگر تعداد گلبولهای سفید خون شما افت کند، پزشک شما میتواند شیمی درمانی شما را متوقف کند تا گلبولهای سفید خون شما، به سطح معینی برگردند.
تکنیک‌های تمدد اعصاب مثل مدیتیشن و تنفس عمیق، می‌توانند به کاهش استرس، کمک کنند. نشان داده شده است که تمرین ورزشی به بهبود خواب و خستگی درسی که به وسیله‌ی شیمی درمانی ایجاد می‌شوند، کمک کند. گذاشتن کلاه‌گیس، کلاه یا پارچه میتواند، عدم وجود مو را کمتر آشکار کند.
بعد از درمان شیمی درمانی، پزشک شما جلسات ملاقات بعدی را برنامه‌ریزی خواهد کرد که معمولا در ابتدا هر چهار تا شش ماه و سپس با توالی کمتری، مدت طولانی‌تر تا شما از سرطان رها شوید. این کار برای کنترل عوارض جانبی بلند مدت و بازگشت دوباره‌ی سرطان سینه، می‌باشد. لیستی از سؤالاتی که می‌خواهید از پزشک یا پرستار خود بپرسید، آماده کنید.
پزشک شما یک تست فیزیکی انجام خواهد داد که شامل تست سینه، و پرسش از شما در مورد هر نوع علائم جدیدی که تجربه می‌کنید، می‌باشد.
شما سالی یک بار، ماموگرافی را به عنوان بخشی از پیگیری‌هایتان، انجام خواهید داد. آزمایشات دیگر، مثل آزمایشات نشانگر تومور، آزمایشات کارکرد کبد، اسکنهای PET، اسکنهای CT، اسکنهای استخوان و عکس رادیولوژی سینه، در کل توصیه نمی‌شوند، مگر اینکه نیاز خاصی وجود داشته باشد. آزمایشات تصویری اضافی به طور نمونه فقط زمانی مورد نیاز می‌شوند که موردی مشکوک به برگشت دوباره‌ی سرطان وجود داشته باشد یا علائم جدید یا یافته‌های معاینه‌ی فیزیکی گواهی دهند.